Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Ρε μπαγάσα...περνάς καλά εκεί πάνω;



Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Μιαν ανάσα γυρεύ-ω για να γιάνω
Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
Σα σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
και έχω μέσα μου πλημμύρα, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ

Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Κάνε πάσα και μια ματιά και χάμω
Κει πού κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
Κι ό,τι σου 'ρθει κατεβάζεις, μη θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια...
με τα πιο όμορφα στιχάκια...

Νικόλας Άσιμος

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Σύντροφε Κανέλο είσαι πάντα μαζί μας.


Ο σύντροφος Κανέλος δεν άντεξε. Είπε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στους συντρόφους που εδώ και καιρό γιάτρευαν τις πληγές του και φρόντιζαν τα γηρατειά του και επέστρεψε στο Πολυτεχνείο. Το πάθος του για τη λευτεριά, η πολύχρονη εμπειρία του και η άριστη γνώση του κέντρου της Αθήνας θα κατευθύνουν τις λυσσαλέες μάχες που θα διεξαχθούν στα πλαίσια του κοινωνικού πολέμου.

Σύντροφε Κανέλο είσαι πάντα μαζί μας.

μαύροι σκύλοι

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Έφυγε ο σύντροφος Κανέλλος






Στον σύντροφο Κανέλο, του χρωστάγαμε να πεθάνει με αξιοπρέπεια που την κέρδισε με τους αγώνες του και όπως εζησε στα χέρια των συντρόφων του και συναγωνιστών του και όχι του μπόγια όπου τον πέταξαν πέρυσι εξαιτίας των γηρατιών του, εγκληματικά, ψυχρά και τεχνοκρατικά οι τσανακογλύφτες της εξουσίας.

Η επιθυμία του σύντροφου Κάνελλου να ζήσει και να πεθάνει νικητής, στα χέρια των συντρόφων και φίλων του, και να επιστρέψει για πάντα στο χώρο που αγάπησε και τον αγάπησαν, εκεί όπου πέρασε όλη του τη ζωή με δική του βούληση (προστατεύοντας με αυταπάρνηση το Πολυτεχνείο μέρα νύχτα, για πάνω από μια δεκαετία), εκπληρώθηκε.

Στις 2 Ιούλη του 2008, ο σύντροφος Κανέλλος με την συμμετοχή πολλών συντρόφων και φίλων του, επέστρεψε για πάντα στο χωρο του και στην αθανασία.

Πισω ρουφιάνοι, εμπρός για πάντα Κανέλλο!

Θα σε έχουμε για παντα στο μυαλό μας. Ευχαριστούμε.

Περισσοτερα στην αρχικη δημοσιευση εδώ